فرزند ایل!

کوچ طریق من است.... اگر بازهم آواره ام کنند ، خلوتی دیگر برای نجوای قلمم خواهم یافت .

فرزند ایل قلمت را بردار ؛ بنویس..... از گذشته یاد بگیر و آینده را بنویس! برای ایل ،برای فرزندان ایل

بنویس  و تا میتوانی بنویس...

فرزند ایل! 

کوچ طریق من است.... اگر بازهم آواره ام کنند ، خلوتی دیگر برای نجوای قلمم خواهم یافت .

فرزند ایل قلمت را بردار ؛ بنویس..... از گذشته یاد بگیر و آینده را بنویس! برای ایل ،برای فرزندان ایل

بنویس  و تا میتوانی بنویس

مگر کوچ رسم تو نیست ؟

باز کوچ کن ، به ایل برگرد  ، برای ایل برگرد  ، برگشتی غرور آمیز

همانند معلم ایل .

دیدی و شنیدی که چگونه برگشت ؛ دل ازهمه چیز و همه کس برید و دل به همه چیزش و همه کسش دادآری همه چیز را در ایل یافت.

با الفبا ،ایل را دوباره همدل کرد

تو هم می توانی ...

باپشتکارش به پیکار بیسوادی رفت ، با پشتکارت به یاری ایل برو .

" تمام مشکلات ما در لابه لای الفبا نهفته بود "

پیدایشان کن ، الفبا که یاد گرفتی ! این بار مشکلات را بخش کن ، مثل بخش کردن کلمات دشوار در پای تخته سیاه.

میگفت:(طلای شهامت را با پشیزسواد مبادله نکنیم)

آمده بود الفبا یاد دهد  ، اما  شهامت را برتر میدانست .

خودش با این طلا آراسته بود . تو هم خود را آراسته کن ...

ودر آخر بازهم ازمعلمم میگویم :

"خدمت اصیل و انسانی در همه جا خدمت است

در آلاسکا خدمت است ،در فیروزآباد هم خدمت است."

پس هر کجا که هستی به ایل خدمت کن .

 نوشته شده توسط : وحید استوار - مردادماه 91