مدارس سیار عشایری

 برگرفته از وبلاگ قشقایی دیلی (نوذر استوار) 

سوادآموزی در بین عشایر کار بسیار سختی بوده و هست . کوچ  ُ رفت و آمد های طولانی و خسته کننده که گاه یک ماه به درازا می کشید  ُ تمایل کمتر والدین بخاطر از دست دادن یک یا چند نیروی کمکی در دامداری و اداره زندگی پر مشقت عشایری  ُ نبود سرپناه ثابت و استاندارد که محافظ خوبی برای سرما و گرما باشد  ُ نبود لوازم التحریر و اصولا مغازه ای برای تهیه این مواد  و از همه مهمتر نبود معلمی که بتواند با این شیوه زندگی و تدریس کنار بیاید از جمله موانعی بود که این مهم را با مشکل و تاخیر سالیان مواجه ساخت . با حضور استاد محمد بهمن بیگی و ایجاد دانشسرای عشایری شیراز و تربیت معلمانی در مدت کم از بین بچه های عشایر  ُ سواد آموزی در بین عشایر قشقایی و سپس سایر ایلات کشور جدی شد و شوق و ذوق نوجوانان و جوانان برای تحصیل و معلمان برای تدریس و امکانات آموزش عشایر دست به دست هم داد تا جهشی عظیم در امر سوادآموزی عشایر برداشته شود . فایل زیر خاطرات یکی از این معلمان است که بخشی از مشکلات تدریس در مدرسه سیار عشایری را بیان می کند.

http://myshare.ir/uploads/13795658451.mp3